İnsanlar bazen içlerinde bir boşluk hissederler. Derin,
doldurulamayacak kadar büyük ve alabildiğine geniş… O boşluğu doldurmak için
ellerinden gelen her şeyi yaparlar. Hatta ellerinden gelenin fazlasını
yaparlar. Susarlar bazen. Ama sustukça büyür. Konuşurlar, konuştukça da büyür.
O boşluk hep büyür. Ta ki biri gelip onu doldurana kadar… O kocaman ve
dayanılmaz derecede acı veren boşluk bir anda kapanıverir, kimse ne olduğunu
fark etmeden. Fakat gelip o boşluğu dolduran kişi de giderse, daha büyük bir
boşluk oluşur bu sefer içinde. Daha karmaşık. Daha derin. Daha çok acı verici.
Daha çok yaralar bu boşluk. Ve başka biri doldurana kadar da kapanmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder