Yazıyorum.

Evet, yazıyorum. Yazmak iyi geliyor. Nedenini bilmiyorum inan. Sakinleştiriyor beni. Üzüntülerimi azaltıyor sanki. Seni daha çok sevdiriyor bana. Evet, seviyorum seni. Onun da nedenini bilmiyorum. Nasıl olduğu hakkında da hiçbir fikrim yok, sorma. Neden ben diyorsundur şimdi sen. Onu da bilmiyorum, gerçekten. Belki birini kızdırdım, o da beddua etti. Karşıma sen çıktın işte. Seni sevdim. Belki bir gün gelirsin diye hep umutla bekledim. Hep seni yazdım. Kağıtlar oldu arkadaşım hep ağladığım gecelerde. Kalemler de sırdaşım.. Seni yaşadım ben. Senin için sevindim. Senin yüzünden üzüldüm. Sayende uzaktan sevmeyi öğrendim. Kokunu içime çekemeden sevdim seni. Gözlerinin içine bakamadan sevdim. Sevmek zordu. Acıtıyordu ama ben vazgeçmedim. Savaştım yokluğunla. Sana karşı, senin için savaştım. Senden başkasını yazamaz oldum. Kanayan kalbime dur diyemez oldum. Dedim ya, sana karşı senin için savaştım ben, ama sen yoktun.