Güneş..

Tüm karanlıklar aydınlanır. Tüm aydınlıklar elbet kararır. Nereden mi vardım bu kanıya?

Bir sabah erkenden kalkın ve güneşin doğuşunu izleyin. O kadar çok şey anlatıyor ki anlamayı bilene. Karanlık yavaş yavaş yok oluyor güneş doğarken, bir anda değil. Yani sabretmeyi bileceksiniz. Yavaş yavaş güneş ilk ışıklarını salıveriyor gökyüzüne, bir renk cümbüşü oluşuyor havada. Bu, her şeyin düzelmeye başladığının habercisi. Gün doğuyor yavaş yavaş, güneş görünmeye başlıyor dağların arasından. Her şey yolunda gitmeye başlıyor. Bu ise, sabrın her şeyi çözdüğünü gösteriyor bizlere.  Ve sonunda güneş doğuyor. Her şey düzeliyor. Fakat bu durum fazla uzun sürmüyor.

Bir kere de güneşin batışını izleyin. Yavaş yavaş batar güneş. Bir bir kaybolur güneş ışınları gökyüzünden. Tıpkı hayatınızda yolunda giden her şeyin teker teker bozulması gibi. Yavaş yavaş kayar ve gider elinizden her şey. Hiçbir şey yapamazsınız. Oturur öylece izlersiniz sadece. Ve güneş yine dağların arkasından kaybolur yavaşça. Ve bir de bakarsınız ki karanlıkta kalmışsınız. Küçük pratik çözümlerle ışık yaratırsınız kendinize ama güneşin yerin tutamaz. Elinizden tekrar güneşin doğmasını beklemekten başka bir şey gelmez.